%203.png)
Om 05:49 uur appte Milos in de groepsapp van MS1: ‘Fuck, kan niet meer slapen’. Negen minuten later stuurde Martin een foto van zijn slapende koppie met de omschrijving ‘D-Day’. Wietse had daarentegen wel heerlijk geslapen… Het was dé dag dat MS1 de Double kon pakken. Het landskampioenschap en de beker. De derde ronde was in Haarlem.
Het team bestond uit vechters genaamd Joost ‘Neuer’ de Kiewit, David ‘De Schaar’ Olthof, Boaz ‘Tarzán’ Blume, Brendan ‘De Beest’ Lodder, Thomas ‘De Harmonica’ de Leeuw, Milos ‘Het Kanon’ ter Woerds, Martin ‘De Uil’ Mojet en Jelle ‘De Tijger’ Hermens. Gert-Jan ‘De Tank’ Roelofsen had eerder al aangegeven niet te kunnen voetballen vanwege zijn langdurige blessure maar was gewoon op de bank te vinden. Ahmed ‘De Tarantula’ Hersi hoorde ook bij het team maar ging voor het tweede team keepen. Martijn ‘The Simple One’ van Heesch en Wietse ‘The Weird One’ Sijm vormden samen de coachduo.
Met hetzelfde aantal punten stond MS1 op de tweede plek met minder doelsaldo achter OLDI 1 uit Rotterdam. De beide teams hadden dezelfde taak: de laatste drie wedstrijden winnen. Het tweede team van OLDI kreeg als eerste de kans om MS1 te ruineren. OLDI 1 daarentegen moest het opnemen tegen DSV Catharijne ‘83, een sterk team uit Utrecht dat het elke tegenstander lastig kan maken.
Het was duidelijk dat MS1 superzenuwachtig aan de eerste wedstrijd begon. OLDI 2 kwam meteen op voorsprong door een simpele vrije trap te benutten. In de rust hielden Martijn en Wietse samen een mooie speech en dat had goed geholpen: MS1 stond dankzij Blume en De Leeuw voor met 1-2. OLDI 2 gaf niet op en kwam terug op 2-2. Gelukkig was OLDI2 niet de enige want MS1 zette ook goed door. Olthof mocht een terechte penalty benutten en de wedstrijd beslissen: 2-3.
Tijdens het ‘goed gespeeld’ handgeven, kwamen ze erachter dat OLDI 1 verrassend punten had gemorst tegen DSV Catharijne ‘83, door 2-2 gelijk te spelen en twee dure punten weg te geven. Dat betekende dat als MS1 de twee andere wedstrijden wist te winnen, dat het dan gewoon landskampioen werd. De grote kans op een beslissingswedstrijd verdween plotseling. De druk werd ineens groter en ADSV1 uit Amsterdam was de volgende tegenstander. Iedereen ging met spanning de kleedkamer in.
Na een half uurtje pauze kwamen ze weer bij elkaar in de kleedkamer. De titel was in één klap gewoon hartstikke dichtbij. Maar het besef dat ze eerst de andere zes punten moesten pakken was nog altijd honderd procent aanwezig. De bespreking hoe we ADSV1 moesten aanpakken was duidelijk en iedereen leek met een goed gevoel de zaal op te treden.
En dat bleek inderdaad ook waar te zijn. MS1 begon als een grote leeuw aan de aftrap en kwam niet veel later al op voorsprong. Het veranderde in een echt team dat het spel speelde met een of twee tikjes. De bal stond maar niet stil en kreeg de zak om maar liefst zeven keer het net te bereiken: 7-0. De Kiewit wist de nul te houden dankzij een paar geweldige reddingen en was wat mij betreft de man of the match.
De zeven goals werden gemaakt door liefst zes verschillende spelers. Een team met alleen maar spelers die ook aan anderen denken. Hermens mocht de eer strijken met twee goals. Iedereen was blij met de overwinning maar bleef heel kalm. Het was nog lang niet voorbij. De titel kwam wel dichterbij maar de koppen bleven rustig. Tijd voor weer een half uurtje pauze.
DSV Catharijne ‘83. Het team dat OLDI op gelijkspel wist te pakken. Dat heeft ons wel een beetje laten schrikken. OLDI1 was overduidelijk dé titelkandidaat maar faalde door twee punten te morsen. Dit was onze kans om de titel te pakken. Iedereen keek naar elkaar en wist wat de anderen dachten. Het teamgevoel was aanwezig. Honderd procent en daardoor was de sfeer goed binnen de groep.
Bij winst was de titel binnen. We hoefden het alleen maar uit te voeren. Het team kwam de zaal op en toonde mooie uitstraling. Direct na de aftrap speelde MS1 eigen spel en liet Catharijne 1 voetballen. Hun fouten kwamen straks wel. Uiteindelijk bij een fout van de Utrechters ging MS1 op volle toeren en wist Mojet na een mooie actie te scoren: 1-0. Niet veel later wist Catharijne 1 niet wat het moest doen en MS1 profiteerde door 2-0 te maken dankzij een mooi afstandsschot van Ter Woerds.
De bewakers van de Dom van Utrecht bleven voetballen en wist de 2-1 te maken. De spanning werd steeds groter maar lukte niet om de Martinistadjers te breken. Lodder ging helemaal op in de wedstrijd en knalde na een mooie solo de bal geweldig in het Utrechtse doel: 3-1. De titel kwam eraan. Na een paar minuten floot de scheids eindelijk en de droom werd werkelijkheid: GDVV Martinistad uit Groningen is landskampioen!
De Utrechters feliciteerden het team en lieten het nog even genieten op de zaal. Er werd gesprongen en geknuffeld. Iedereen was ontzettend blij. De titel was verdomme binnen. Met de minuut rustiger en steeds meer beseffend dat de beker nog in race was. De Double was ineens mogelijk. De honger was duidelijk nog altijd groot. De spanning was daarentegen wel veel groter geworden.
Landskampioen. Na maar liefst zeven jaar mocht GDVV Martinistad de titel weer optillen. Tijd om ook de beker te pakken. De beker werd in 2015 voor de laatste keer veroverd. De halve finale was tegen het tweede team van GDVV Martinistad. Bestaand uit spelers die graag in het eerste team willen spelen. Eindelijk een keer voor de titel strijden in plaats van steeds degradatie voorkomen. Ze wilden dus natuurlijk zichzelf bewijzen tegen de nieuwe landskampioen.
MS1 moest in hesjes spelen en gingen lekker voetballen. MS2 speelde duidelijk verdedigend waardoor MS1 rustig kon spelen en geduld naar een fout zocht. Op een gegeven moment zag Mojet een gat en passeerde de bal diep naar de tweede paal waardoor Hermens hem prachtig naar binnen kon tikken.
Het eerste team bleef zijn spel spelen en na een hoekschop van Lodder wist Ter Woerds de bal weer van ver naar binnen te schieten: 0-2. De coach van het tweede team, Ronald van der Veen, kon zich niet inhouden en schreeuwde MS2 naar de 1-2. MS1 bleef goed en veilig te spelen en wist dankzij Olthof later ook de 1-3 te maken. MS1 ging door naar de finale.
Als je nu even kijkt wat MS1 tot op dat moment toe heeft gepresteerd, kan je het ze eigenlijk niet meer kwalijk nemen. Geweldige prestaties. Landskampioen en finalist van de Pieter Schiltmans Cup nog in race. Maar Sijm bleef bij zijn mening en zei dat MS1 zijn taak nog niet had gedaan. De agressieve coach zag je alleen rustig in de kleedkamer. Hij moedigde ons aan en Van Heesch wees ons nog even op een aantal fouten dat we tegen het tweede team hadden gemaakt.
De finale was om vijf uur. De vrouwelijke bekerfinale tussen Catharijne en ASDV werd gewonnen door de Utrechters na de penaltyreeks met het 4-4 gelijkspel als gevolg. Tijdens deze wedstrijd voetbalden de Martinistadjers op de andere zaal met plezier. Warming-up en met elkaar kletsen. Iedereen was ontspannend maar gelijk ook gespannen. De sfeer bleef in ieder geval goed.
OLDI begon bij de aftrap naar voren te spelen. MS1 moest lang blijven verdedigen en wachtte op een fout van de Rotterdammers. Maar dat deden ze niet gauw en bleven dominant spelen. MS1 trapte erin en faalde: 1-0 voor de Rotterdammers. Het team bleef ondanks het tegendoelpunt strijden en zelfs na een gele kaart voor Olthof wist MS1 met vier man de 1-0 stand vast te houden.
Tijdens de rust gingen de Martinistadjers nog een keer samen ‘Martinistad voor eeuwen’ te schreeuwen. Hun uitstraling zag er goed uit en ze begonnen meteen met lef te spelen. Acties werden er gemaakt en er werd steeds vaker geschoten. OLDI had het moeilijk en na een volgende aanval wist Hermens het net eindelijk te vinden. De stand kwam op 1-1 en niet veel later wist Ter Woerds weer van een lange afstand geweldig te schieten: 1-2.
OLDI speelde agressiever en daardoor ook gevaarlijker. Na het mislukken van een mooie kans door Mojet wist OLDI het na een mooie solo weer gelijk te maken. Gelukkig bleef de bijnaam ‘The Cupfighters’ geen leugen en probeerde MS1 na een paar kansen nog te scoren. Maar tevergeefs. Eén minuut voor het eindsignaal kreeg Mojet de kans om de wedstrijd te beslissen maar faalde keihard door de bal dom over het doel te schieten.
De scheidsrechter floot en de beruchte penaltyreeks was in leven gekomen. Na overleg boden Olthof, Mojet en Ter Woerds zich aan om de strafschop te nemen. Olthof mocht de reeks openen en faalde niet: 1-0 voor Martinistad. OLDI schoot de bal geweldig in de kruising en kwam op 1-1. Mojet was vervolgens aan de beurt en faalde ook niet: 2-1. De tweede strafschoppennemer van OLDI miste wél door de bal naast te schieten wat betekende dat Ter Woerds de wedstrijd kon beslissen.
Helaas wist de keeper van OLDI zijn bal te stoppen waardoor de beker uitbleef. Het was aan OLDI om de fout goed te maken maar De Kiewit zag er als een leeuw uit en stopte de bal via zijn schouder. Hij redde Martinistad naar de beker en iedereen was dolblij. De opluchting was groot. Iedereen besefte het echt. De Double was verdomme binnen. De dag kon helemaal niet meer stuk.
Uiteraard bleef de mentaliteit van MS1 ongelofelijk hoog en werd er al over de Supercup in oktober of november gesproken. De Treble zou natuurlijk veel mooier zijn. Verder heeft de nieuwe landskampioen GDVV Martinistad voor het eerst zich geplaatst voor de Deaf Champions League. Dit vindt in januari 2018 plaats in Alcalá de Henares, gelegen op ongeveer 35 kilometer ten noordoosten van het centrum van Madrid. Eerst maar even kijken of we daar genoeg geld voor hebben.
Meteen moest veel bier het ontgelden in de kleedkamer. Er werden speeches gehouden, door onder andere Martijn van Heesch en Adde Woest, een oude speler van GDVV Martinistad met liefst negen titels op zijn naam. Er werd vervolgens gefeest en uiteindelijk moest iedereen helaas naar huis omdat de realiteit weer terugkwam de volgende dag. Het team kan niet wachten op het kamp in juni op Ameland en ook niet op het afsluitingsfeest op 1 juli in het Clubhuis in Groningen.
MS1 was een team bestaand uit spelers die van teamsport hielden. Met als doel voor de titel strijden en vechten voor de beker. Opgeven stond niet in hun woordenboek en iedereen was mentaal even sterk. Hermens mag zich bij het afsluitingsfeest als de topscorer kronen. Daarnaast zal iemand van het team de prijs voor de beste speler ontvangen maar wat mij betreft heeft echt iedereen dat verdiend. Iedereen was gelijkwaardig en iedereen was even goed. Bedankt team!
